De negende van betsie

Een voor een komen ze aangereden de auto’s, aankomst in Talander in Arendonk. In de auto’s de deelnemers voor de wandeling ten voordele van DFNA9.

De namen die soms al weken lang op de deelnemerslijst staan krijgen gezichten. Vrolijke blije gezichten. Als iedereen aangekomen is, staat daar een groep van nabij de zestig wandelaars!

Mijn hart maakt zowaar een sprongetje! Hoe goed dat er zoveel mensen de stichting De negende van nabij zijn.

We verdelen de groepen, 1 groep voor de 5 km, en 2  groepen voor de 10 km. Vriend Jef neemt zijn groep mee de rechter kant van de natuur in, broer François gaat links en ikzelf, met 12 mensen, loop op mijn gemakje ook rechts voor de 5 km.

Even regent het nog , tot aan de Wouwers hoeve, een schitterend project in wording, gecreëerd door Talander. Lize legt uit wat het project inhoudt en dan beginnen we voluit aan onze prachtige herfstwandeling.

Het houdt zelfs op met regenen en een herfstzonnetje zorgt er voor dat de bladeren nog meer gloren in hun herfstpracht.
Het geurt ook zo lekker naar buntgras. Een paddenstoel, rood met witte stippen, staat ergens te pronken en spontaan zingen we “ op een grote paddenstoel ….”.

Ik zie genietende gezichten. Zo mooi hier, zo goed dat we wandelen.

Een smal paadje laat even zien hoe het is als je je evenwicht niet meer zo goed hebt. Enkele mensen moeten houvast zoeken bij hun partner.

Vertellen zonder stil te staan is niet goed als je niet goed kunt horen. Daarom houden we een paar keer halt. Ik heb geleerd duidelijk te articuleren en niet weg te kijken als ik praat als ik voor mensen sta die niet meer alles kunnen horen.

Ik ben blij dat ik verstaanbaar ben. Ik zie aan gezichten van hen die niet goed horen dat ze dit waarderen. Zo wordt een niet goed horend mens niet uitgesloten.

De sfeer is optimaal. Ik riskeer toch nog eens een smaller pad omdat dat paadje ons leidt door een sprookjesachtige omgeving. Zie die boom eens , die vorm, mooi hé. En het mos, zo beschermend, lijkt het en de bast van de berken, die wit schittert in de zon!

Na een 2 uurtjes en een half komen we weer aan Talander. Ik vertel dat we geen 5 km maar zeker 6 km gelopen hebben. Enkele mensen vinden dat voor hun doen een hele prestatie.

We gaan de aangename ruimte Artaban binnen, de groep van Jef komt meteen achter ons aan. Je voelt het meteen, iedereen is in opperbeste stemming.

We worden getrakteerd op een streekbiertje, een door Talander eigen geperst appelsapje en bij elkaar geplukt kruidentheetje én een heerlijk appel en wortelgebak .

Als François na een half uurtje ook binnenkomt met zijn groep mensen krijgen we nog een hartelijke dankwoordje van Arthur, zeker Jan Groothuis die meer dan €1000 sponsorgeld bij elkaar vergaarde.

De olijfolie kreeg ook de nodige aandacht en ging goed van de hand.

Hoe goed kan een mens zich voelen na zo een geslaagde actie!

Ik begin dan ook meteen te denken aan een volgende actie! Wat dat zal worden? Dat hou ik nog even geheim!

Dank aan de organisatoren van stichting De negende van… dat ik deze actie mocht doen en ook aan mijn broer François en Jef Peeters die een deel van de mensen op zich namen en vooral ook aan de mensen van Talander voor de zo verzorgde ontvangst!

Op naar de hoop en de zege!!!

Betsie Peeters

De wandeltocht heeft een mooi bedrag opgebracht van €2015,- + €180,- verkoop ll nono di Giacomo = €2195,-